PREHISTORIA

Już ludzie w prehistorii wykonywali drobne obliczenia. W tym celu ludzie z różnych stron świata używali muszli, paciorków, twardych owoców, kości, patyków, zębów słonia, orzechów kokosowych, kulek glinianych, ziaren kakao. Układali te przedmioty w stosy lub rzędy w ilości odpowiedniej ilości istot lub przedmiotów, które chcieli policzyć. Znaczyli też kreski na piasku lub robili węzełki na sznurkach, przesuwali muszle lub paciorki nawleczone na wzór różańca. Obliczenia odbywały się również na kościach(dokonywało się drobnych nacięć). Przykładem może być prehistoryczny pasterz. Gdy owce wchodziły pojedynczo do zagrody, trzymał kość i w chwili wejścia owcy robił jedno nacięcie.

Kość z Ishango. Liczący co najmniej 20 tys. lat najstarszy znany przykład zapisu liczb, być może wskazujący też na znajomość prostych koncepcji arytmetycznych.

 Kolejnym sposobem robienia rachunków było liczenie na palcach lub na częściach ciała - polegało to na dotykaniu się w odpowiednie części ciała w określonej kolejności. 

rysunek przedstawia części ciała i odpowiadające im liczby.

Pierwszą maszyną służącą do liczenia był abakus - drewniana tabliczka z kościanymi gałkami uwzględniająca rząd jedności i dziesiątek przypominająca dzisiejsze liczydło z prętami. Wynaleziono go w Babilonii w ok 3000r. p.n.e. Obliczeń dokonywano poprzez wkładanie i przekładanie kamyków w rowkach. Ułatwiało liczenie, używane w Rzymie i Grecji od 440 p.n.e. do XVIII wieku. Abakus jest prekursorem liczydła i maszyn liczących.

 

Bardzo ważnym wynalazkiem była klepsydra - zegar wodny lub piaskowy, który składa się z 2 baniek, połączonych rurką, z czego jedna znajduje się nad drugą. Rurka przepuszcza określoną ilość wody czy piasku w określonym czasie. Po tym czasie klepsydrę odwracano, a cały proces zachodził w drugiej rurce. Dzięki zegarom tego typu ludzie nie musieli już obserwować słońca. Mogli mierzyć czas nawet nocą. Klepsydry używano już w 1500r. p.n.e.